De hulp verplaatst zich meer en meer van de programma’s naar individuen en families in de omliggende gemeenschappen. Kinderen in kwetsbare gezinnen krijgen kwalitatief hoogwaardig onderwijs, maar ook hulp bij gezondheidszorg, therapieën en andersoortige programma’s waaraan de gemeenschap behoefte heeft. Het doel: de families versterken en ‘thuis’ een veilige, stabiele omgeving creëren zodat kinderen kunnen blijven wonen waar ze horen; bij hun familie. Daar waar elk kind het liefst wil opgroeien. Over alle individuele projecten kunnen we een boek schrijven. Om te beginnen hier alvast een handjevol projecten dat de diversiteit en reikwijdte van onze hulp illustreert.

Kinderdagopvang voor de aller kleinsten

In Honduras en El Salvador worden kinderen van 0 tot 6 jaar opgevangen in de kinderdagopvang, een veilige omgeving waarin ze voedzame maaltijden en medische checks krijgen, maar ook deelnemen aan educatieve activiteiten om hun ontwikkeling op een speelse manier te stimuleren. Ondervoeding wordt hier in de kiem gesmoord en gezondheidsproblemen tijdig afgewend. Ook alleenstaande moeders worden hier geholpen, ze krijgen de kans op een inkomen (of studie) om voor zichzelf en hun kind te zorgen. Zo kunnen ze deelnemen aan programma’s op het gebied van opvoedvaardigheden, educatie en volksgezondheid.

Dik verdiend: een veilig thuis

Straatkinderen, minderjarige migranten of misbruikte kinderen in Honduras die zijn gered uit hun risicosituaties worden tijdelijk opgevangen in Casa Mi Esperanza, een samenwerking met bureau jeugdzorg (DINAF). Al naar gelang hun situatie verblijven kinderen hier een paar dagen of soms enkele maanden. In die tijd wordt het beste vervolgtraject voor ze bepaald, van re-integratie tot een plaatsing in ons programma of bij een andere organisatie. Want ook deze kinderen verdienen een toekomst.

Meer dan alleen onderwijs

De school is heel dichtbij, ik hoef nog geen vijf minuten te lopen. Ik sta om 6 uur op en kom om 16:00 uur weer thuis’. De twaalfjarige Maximiliano is één van de 150 kinderen in de Dominicaanse Republiek die in de omgeving van het programma woont en onderwijs krijgt. ‘Ik hou van school, van leren en van spelen. Mijn lievelingsvak is wiskunde, maar de hoogste cijfers haal ik voor gym.’ Maximiliano komt uit Batey Nuevo, een dorp gelegen aan de suikerrietvelden, waar de meeste veldwerkers met hun gezinnen wonen. Veel kinderen uit het dorp krijgen behalve onderwijs op school ook twee maaltijden en medische zorg. Hun families komen bovendien in aanmerking voor andere vormen van gemeenschapsbijstand, zoals medische zorg of operaties, educatieve ondersteuning en programma’s voor huisvestingsverbetering.

Kans op een toekomst

De Hondurese scholiere Sandra zit op Pueblo Nuevo, een school waar veelbelovende scholieren met een studiebeurs van WereldOuders/NPH terechtkunnen. De kosten van een middelbare school zijn voor veel kinderen niet op te brengen, zeker met bijkomende kosten als vervoer, schooluniform en studiebenodigdheden. Sandra weet als geen ander hoe bevoorrecht ze is: ‘Mijn ouders hadden geen geld voor een voortzetting van mijn opleiding.’ Ze is de eerste uit haar familie die naar de universiteit kan gaan en daar heeft ze dan ook echt haar zinnen op gezet. ‘Alles in mijn leven draait om school, ik ben niet geïnteresseerd in andere dingen. School is mijn hobby! Bovendien wil ik een goed voorbeeld zijn voor mijn broertje en zus. Ik wil laten zien wat je kunt bereiken als je een kans krijgt.’

Noodhulp voor de gemeenschap

Natuurrampen zijn geen uitzondering in Latijns-Amerika en de Cariben. De vulkaanuitbarsting in Guatemala, de aardbeving in Mexico en Haiti of de overstromingen in Peru en Honduras zijn slechts enkele recente voorbeelden. NPH-partnerorganisaties komen meteen in actie door noodhulp te verlenen in allerlei vormen en maten; van onderkomen en voeding tot medische zorg. Wereldwijd werven fondsenwervende kantoren fondsen om deze hulp te bekostigen. Maatschappelijk werkster Madelin herinnert zich het eerste bezoek aan de door overstromingen getroffen stad Carapongo in Peru nog goed: ‘Eerst hebben we de plek bezocht om de situatie op te nemen en in kaart te brengen waaraan de getroffen gezinnen het meeste behoefte hadden. Vervolgens zijn we teruggekomen met eten en huishoudelijke apparaten, dekens en schoolbenodigdheden voor de kinderen. Ook gaven we voorlichting over hygiëne en gezondheid in deze omstandigheden in deze omstandigheden om de uitbraak van ziekten te voorkomen.’

Kinderziekenhuis

In het St. Damien Kinderziekenhuis in Port-au-Prince, Haïti, worden jaarlijks meer dan 80.000 kinderen behandeld. Volwassenen kunnen er terecht voor een ziektepreventieprogramma, controles voor zwangere vrouwen en een spreekuur voor HIV-patiënten (ook voor kinderen).

‘We werden met open armen ontvangen. Wat ons van alles misschien wel het meest heeft geraakt, is de opvang van kinderen met een handicap. Deze kinderen krijgen echt alles wat nodig is voor hun ontwikkeling’, vertelt Doris. ‘We komen met regelmaat in de Dominicaanse Repbliek en hebben in het verleden meerdere instanties bezocht voor kinderen met special needs, maar de aanpak die we bij WereldOuders gezien hebben, is anders.’ ‘Completer’, vult Rolf sr. aan. ‘Natuurlijk gaat het ook om de voorzieningen en de professionele therapieën, maar je voelde vooral het respect en de liefde voor deze kinderen.

De aanpak die we bij WereldOuders gezien hebben, is anders.’ ‘Completer’

Wij vonden het ook opvallend om te zien dat deze kinderen écht deel uitmaken van de familie. Iedereen wordt betrokken in elkaars leven. Dan zie je een jongetje dat in zijn schoolpauze snel even een stukje gaat wandelen met een van de kinderen in een rolstoel. Het is écht een familie en dat zie je terug’, aldus Doris.

Klein voor ons, groot voor hen

Voor de kinderen in de Dominicaanse Republiek is het een eer om de ouders van Rolf Sanchez te ontmoeten, die ook in dit land een sterrenstatus geniet. Als ‘vader van’ kreeg Rolf sr. van een jongetje een katoenen polsbandje cadeau. ‘Ogenschijnlijk iets kleins, maar voor hem was het duidelijk heel waardevol. Dat is enorm! Wat heel klein is voor ons, kan heel groot zijn voor hen, en vice versa, zegt Rolf sr. ontroerd terwijl hij zijn arm uitsteekt en het bandje laat zien. ‘Kijk, ik draag het nog steeds en doe het niet af tot het eraf valt.’

Blij als een kind

Met hun twee zonen David en Rolf (en vriendin Sophia Mason) vormt de familie Wienk – Sanchez een warm en hecht gezin. De carrière van Rolf zit, ondanks de pandemie, enorm in de lift. ‘Hij scoort de ene hit naar de andere, maar kan blij als een klein kind door het huis hollen wanneer hij zijn liedje op de radio hoort, zeggen Doris en Rolf sr. vol trots. ‘Hij blijft genieten van de kleine dingen.’

Rolf jr. beaamt dat: ‘Dat is zeker iets wat mijn ouders mij hebben meegegeven. Zoals ze me ook geleerd hebben om altijd mezelf te blijven en met beide voeten op de grond blijven staan. Oh en vooral ook om iedereen op de juiste en gelijke manier behandelen.’ Het betekent veel voor hem om ambassadeur van WereldOuders te zijn: ‘Het voelt als een verlengstuk van wie ik wil zijn en wat ik belangrijk vind in mijn leven. Mijn moeder is Dominicaanse en ik heb veel van haar meegekregen’, aldus Rolf.

Diep verankerde problemen

Beide ouders zijn het erover eens dat wat zij hebben gezien bij WereldOuders in schril contrast staat met het straatbeeld in de rest van het land. Doris: ‘Veel kinderen in de Dominicaanse Republiek groeien zonder ouders op. Het gaat hier om diep in de cultuur van het land verankerde problemen, zoals machismo, armoede en geweld jegens vrouwen. Dat verander je niet zomaar en het maakt dat je je machteloos voelt. WereldOuders echter, biedt net die extra hulp die wél het verschil maakt. Door net dat ene kind of gezin te helpen. Het lijkt misschien klein wat we doen, een druppel op een gloeiende plaat, maar voor het kind in kwestie is het enorm. Meer nog dan materiële zaken, zoals een dak boven het hoofd, een opleiding of een gezonde maaltijd, zorgen juist de individuele aandacht en liefde die het kind krijgt voor een basis waaruit het kind weer kan gaan dromen.

Ik wens

De zanger is blij dat hij met zijn stem mensen kan verbinden: ‘Met mijn liedjes wil ik vooral mensen raken. Ik wil ook meegeven dat alles mogelijk is zolang je erin gelooft. Het gaat niet vanzelf. Je moet er keihard voor werken. Mijn kerstsingle “Ik wens” is net uit. Mijn wens is dat we straks weer terug kunnen naar normaal. We elkaar weer kunnen aanraken, weer dingen kunnen gaan ondernemen. Voor de kinderen in Latijns-Amerika hoop ik vooral dat ze gelijke kansen krijgen, gezond blijven en door kunnen gaan met hun ontwikkeling. Zonder angst en beperkingen. Ik wil mij voor de volle 100% inzetten voor WereldOuders en ik hoop binnenkort een bezoek te kunnen brengen aan een van de projecten.’

“Het leek me heel interessant om mijn beroep in de Dominicaanse Republiek uit te oefenen. Maar een jaar lang weg van huis, in een vreemde wereld die zo anders is dan die van ons? Ik vond het doodeng. Maar ik zette door, want ik wilde mezelf juist uitdagen en tegenkomen – en o, wat ben ik mezelf tegengekomen. Alles wat ik wil doen, kost emmers energie, want niets is één, twee, drie geregeld. Het hoofd van de school neemt opeens twee weken onaangekondigd vakantie. Kinderen die ik nodig heb, zijn nergens te bekennen. En dan komt het transport dat ik heb geregeld op het laatste moment toch niet opdagen.

Toen ik het Chicas Poderosas-project, dat meiden kennis laat maken met het echte leven, mede opzette, werd het me eventjes teveel. Op het allerlaatste moment trok een van de meiden zich terug. Ik had weken voor dit project en deze meiden gevochten en kon mijn frustratie niet verbergen. ‘Stupid place’ mopperend liep ik weg. Op dat moment begroette een ander meisje me zo enthousiast en vol liefde dat ik meteen om mijn eigen gedrag moest lachen. Nadat ik was afgekoeld bood ik het meisje mijn excuses aan zei haar dat het oké was en dat er altijd een plekje voor haar was, mocht ze zich bedenken. Ik heb de kinderen dingen laten ervaren die ze anders nooit hadden meegemaakt en ze geluksmomentjes bezorgd. Ik merk dat ik al zoveel voor ze kan betekenen door alleen maar mijn arm om ze heen te slaan en te zeggen dat ze mogen praten als ze dat willen, maar níets moet. Elke dag maak ik muziek met een zwaar gehandicapte jongen. Als ik op mijn ukelele begin te spelen, maakt hij kreetjes van geluk en klapt hij met zijn hand op de maat van de muziek, met zijn andere hand houdt hij mij vast. Op die momenten vergeet ik de tijd en zorgen. Dan zijn wij alleen met z’n tweeën en onze muziek.

Ik merk dat ik al zoveel voor ze kan betekenen door alleen maar mijn arm om ze heen te slaan…

De kinderen hebben een traumatische achtergrond en zijn geboren om te overleven. Maar er zijn dus wel momenten waarop ze even gelukkig zijn en daar doe ik het voor. Als de meiden springen, schreeuwen, juichen en me lachend bijna omver springen als ik met de beamer en een dansfilm binnenkom, is dat voor mij ook een cadeautje.”

“Ik wilde mijn bekendheid inzetten voor een goed doel. In 2012 viel mijn keuze op WereldOuders, omdat het kinderen structureel een toekomst geeft. Het unieke van het werk van WereldOuders is dat de kinderen dusdanig worden opgevangen en begeleid dat ze vervolgens zelfstandig de wereld in kunnen. Zelfstandig en zelfbewust. Daarnaast spreekt de kleinschaligheid me aan: we kunnen heel direct en gericht helpen, aansluitend op concrete vragen vanuit de landen zelf. Als een programma bijvoorbeeld nieuwe pannen nodig heeft, kan WereldOuders daar actief en specifiek op acteren, dat vind ik mooi”, zegt Frits.

Oase van rust in roerige landen

“Om met eigen ogen te zien waar ik me precies hard voor maak, heb ik in 2017 de programma’s in de Dominicaanse Republiek en Haïti bezocht. Zeer indrukwekkend! Onze programma’s zijn echte oases van rust in roerige landen. Ze hebben het daar – naar omstandigheden – echt goed voor elkaar. Vooral in vergelijking met andere mensen in het land. Wat mij bijzonder raakte, waren mijn gesprekken met jongeren uit de programma’s die nu in de stad studeren. Met hun broers en zussen, want hoewel ze het misschien niet biologisch zijn, zo noemen ze elkaar vanuit hun hart. Dat deze jongeren nu de kans hebben hun leven vorm te geven en zelfs arts of ingenieur te worden – de kansen die voor mijn dochters zo vanzelfsprekend zijn – was zonder WereldOuders nooit gebeurd. Dit heeft me diep geraakt en me ervan overtuigd dat we goed werk doen.”

Keep Dreams Alive

“Mijn droom is dat we nog veel meer kinderen kunnen helpen, zonder dat het onpersoonlijk wordt én zonder dat we inleveren op de kwaliteit van de programma’s. De ontwikkeling van het NPH OneFamily-programma, waarbij het streven is kinderen zoveel mogelijk (weer) bij hun familie te laten leven zonder ze los te laten, kan hieraan een bijdrage leveren. Daar zet ik mij als ambassadeur graag voor in. Met mijn naam, mijn netwerk en mijn communicatiekanalen”, besluit WereldOuders ambassadeur Frits Sissing.